Ondanks vrees voor Ebola terug naar Afrika

De discussie met zijn vrouw, familie en vrienden was heftig, maar Bart Waalewijn keert nog deze maand terug naar Sierra Leone. De tropenarts begrijpt de angst voor ebola, maar gaat toch.

In augustus werd Bart Waalewijn met zijn gezin - op last van zijn baas, het Noorse CapaCare - uit Sierra Leone geëvacueerd. Uit angst voor ebola en de sociale onrust. En toch wil de 30-jarige arts uit Zeist terug, zonder zijn vrouw en zoontje Leon van zeven maanden oud. Het voelt of hij die mensen in de steek heeft gelaten. ,,Ik kan natuurlijk gewoon in Nederland blijven en mijn boodschappen bij de Albert Heijn halen, maar dat is niet wat ik wil. Ik wil helpen.’’,,Mijn christelijke geloof speelt zeker een rol,’’ vervolgt hij. ,,Ik ben tropenarts geworden om iets te kunnen doen in ontwikkelingslanden. Mijn geloof is ook de basis op terug te vallen. De mensen, de studenten, het zou een klap voor ze zijn als ik niet terugga.’’ Bang voor ebola is Bart Waalewijn natuurlijk ook, maar de kans op besmetting
is klein. ,,In ons ziekenhuis in Masanga, hebben we zeven patiënten gehad die mogelijk met ebola waren besmet,maar dat bleek uiteindelijk niet het geval. Het was wel wachten op het eerste ebolageval. Het virus wordt overgebracht door lichaamsvocht als zweet, speeksel en sperma. Ik heb nooit symptomen gehad die duiden op ebola.’’ Waalewijn was al enige maanden in Sierra Leone toen de epidemie ebola uitbrak. Het maakte zijn werk nog moeilijker. ,,We hebben geen stromend water en maar drie uur per dag elektriciteit. Als er een spoedoperatie was, zetten we de dieselgenerator
aan. Dat kost weer geld aan brandstof.’’ In augustus werd de arts met vrouw en baby weggehaald. ,,De sociale onrust werd te groot. Op een gegeven moment liepen we gevaar, omdat artsen werden beschuldigd van het met opzet verspreiden van ebola onder patiënten. Ook hebben we er te weinig goede beschermende kleding en zou het land worden afgegrendeld.’’

Angst
,,De nationale overheid wist niet goed wat het moest doen en kwam te laat met maatregelen. We voelden de fysieke angst, maar waren ook erg verdrietig om te vertrekken. We hebben de dood van ebola niet in de ogen gekeken, maar het zou niet lang meer duren.’’ De Nederlandse stichting Adventist Development and Relief Association (ADRA) zamelt geld in voor een waterput, hekken om het ziekenhuis te beschermen en zonnepanelen om stroom op te wekken. ,,Om patiënten in het ziekenhuis te houden, ook de mogelijke ebola-gevallen, zette het leger militairen voor bewaking in. Dat is heel ingrijpend. Wij wonen prachtig onder een mangoboom en met een veld van ananassen voor de deur. Honderd meter verder ligt het ziekenhuis met die tragische gevallen.’’ Waalewijn gaat nog deze maand naar Sierra Leone. ,,Vooral om voorlichting te geven. Met de kerst ben ik weer thuis,maar we hopen straks weer als tropenarts aan het werk te kunnen. Het voelt als een verplichting.’’

(Artikel uit het Utrechts Nieuwsblad van november)